عبدالله نیازی
زمستان امسال در کنار مثلث سرما، برف و باران با بیماری کرونا همراه شده است. همه‌ساله با فرارسیدن زمستان، بازار کاروبار نیز رنگ زمستانی به خود می‌گیرد؛ بسیاری از مشغله‌ها می‌خوابد و بسیاری از کارها دیگر ازجمله کار ساخت‌وساز که بیشتر اقشار کم‌درآمد جامعه بدان مشغول هستند، نیمه‌تعطیل می‌شوند. در نتیجۀ نبود کار، خانواده‌های فقیر و نیازمند برای تهیه مایحتاج ابتدایی زندگی با مشکلات جدی مواجه می‌شوند. ضمن اینکه بسیاری از خانواده‌ها در تهیه مواد سوختی برای گرم‌کردن خانه با مشکلاتی دست‌وپنجه نرم می‌کنند.
امسال کرونا نیز مزید بر علت شده و داد خانواده‌های نیازمند را درآورده است. در این شرایط سخت؛ اما بار سنگین مشکلات گریبانگیر زنان قهرمانی است که مسئولیت سرپرستی خانواده‌هایشان را بر عهده دارند و مجبورند در این روزهای سخت، برای سیرکردن شکم جگرگوشه‌های خود کار کنند.
متاسفانه، فشارهای اقتصادی آن‌قدر بر این زنان سنگینی کرده است که بسیاری از آنها گونی بر دوش گرفته‌اند و در کوچه‌ها و خیابان‌ها مشغول جمع‌آوری ضایعات هستند. بسیاری از کودکان یتیم، در همین شرایط سخت سردی و کرونایی، در کوچه‌ها و خیابان‌ها برای یافتن لقمه‌ای نان پرسه می‌زنند. مشاهدۀ چنین وضعیتی قلب هر انسان بیداری را به درد می‌آورد.
چرا جامعه با چنین سرنوشت رقت‌انگیزی روبه‌رو شود؟
به‌هرحال باید کاری کرد. نباید دست روی دست به تماشای وضع موجود پرداخت. همگان مسئولیت دارند. هرکسی در هر موقعیتی که هست برای رفع فقر و ناداری و گذاشتن مرهم بر زخم‌های فقرا و نیازمندان باید اقدامی بکند. بدون شک دادرسی خانواده‌های نیازمند یکی از اعمال جهادی‌ست و نزد پروردگار اجر فراوان دارد. تشویق به صدقه و خیرات و کمک به هم‌نوعان در منابع روایی اسلام جایگاه والایی دارد. پیامبر اکرم صلی‌الله‌علیه‌وسلم درباره رسیدگی به مساکین و بیوه‌زنان می‌فرماید:
کسی که برای رفع نیازمندی‌های بیوه‌زنان و مساکین جامعه تلاش می‌کند، مانند مجاهد در راه خداست، یا مانند کسی‌ست که شب را با عبادت سپری کند و روز را به روزه بگذراند. [روایت بخاری]
پیامبر اکرم صلی‌الله‌علیه‌وسلم از مشاهدۀ آثار فقر در نیازمندان به شدت متاثر می‌شد و برای کمک به آنها فورا اقدام می‌کرد. یکی از اصحاب روایت می‌کند: «همراه پیامبر اکرم صلی‌الله‌علیه‌وسلم بودیم که عده‌ای پابرهنه نزد ما آمدند. اکثر بدن آنها برهنه و بسیار فقیر بودند. با دیدن این صحنه صورت پیامبر اکرم صلی‌الله‌علیه‌وسلم از عصبانیت سرخ شد. من متوجه شدم که چهرۀ پیامبر متورم شده و سرخ گشته است. پیامبر اکرم صلی‌الله‌علیه‌وسلم رگی در صورت خود داشت که هنگام عصبانیت بسیار نمایان می‌گشت. پیامبر صلی‌الله‌علیه‌وسلم گفت: «ای بلال! نمازگزاران را فرا بخوان». بلال رضی‌الله‌عنه مردم را جمع کرد. پیامبر اکرم بالای منبر رفت و جهت تشویق مسلمانان دو آیه را تلاوت کرد. آنگاه فرمود: «بیایید هر یک از شما از خرماهای‌تان، گندم‌هایتان، درهم‌هایتان و لباس‌هایتان انفاق کنید تا برادران مسلمان‌تان بتوانند چیزی بخورند». آن صحابی روایت می‌کند: «سپس مردم به سرعت از جای خود برخاستند و به‌سوی خانه‌های خود روانه شدند. پیامبر اکرم صلی‌الله‌علیه‌وسلم منبر را ترک نکرد تا اینکه مردم بازگشتند. یکی از آنها کیسه‌ای را با خود آورده بود، دیگری لباس و دیگری خرما. همۀ آنها را به‌صورت دو مجموعه جلوی پیامبر اکرم گذاشتند؛ یکی لباس و دیگری مواد غذایی. چهره پیامبر مانند ماه، نورانی شد. سپس به همۀ آنها نگاهی افکند و فرمود: «هرکس که روش و سنت نیکی را پایه‌گذاری کند، ثوابی نصیب او خواهد شد و ثوابی از ثواب تمام کسانی که این سنت را ادامه دهند نیز تا روز قیامت به او خواهد رسید. شما باید بر این روش باشید. [روایت مسلم و ابن‌ماجه] این اقدام مبارک پیامبر اکرم صلی‌الله‌علیه‌وسلم بسان چراغی‌ست فرا راه ما. نباید با مشاهده دردمندان جامعه بی‌تفاوت باشیم، بلکه باید با تشکیل هسته‌های خیریه، به داد مظلومان و محرومان جامعه بشتابیم.
امید است در این شرایط سخت، دست مهر و محبت خود را به‌سوی نیازمندان دراز کنیم و از این طریق رضایت الله تعالی را به‌دست بیاوریم./ سنی‌آنلاین
دیدگاهتان را بنویسید