مهمترین عامل انساندوستی، توحید است. اگر به این باور برسیم که تمامی انسانها و بلکه پدیدههای جهان مظهر قدرت خداوند توانا و دانا هستند، همه موجودات را دوست خواهیم داشت.
انسان، شریفترین مخلوق پروردگار است که خداوند او را بر جماد و نبات و حیوان و حتی فرشتگان برتری داد. {وَ لَقَدْ كَرَّمْنا بَنِي آدَمَ وَ حَمَلْناهُمْ فِي الْبَرِّ وَ الْبَحْرِ وَ رَزَقْناهُمْ مِنَ الطَّيِّباتِ وَ فَضَّلْناهُمْ عَلى كَثِيرٍ مِمَّنْ خَلَقْنا تَفْضِيلًا} «70، اسراء»
«ما، فرزندان آدم را کرامت بخشیدم و بر دریا و خشکی مسلط کردیم و از چیزهای پاکیزه روزیشان دادیم و آنها را بر بسیاری از موجوداتی که خلق کردیم، برتری دادیم.»
یادآوریِ نعمتهای بیشمار پروردگار مهربان، محبت او را در دل بیشتر میکند انسان نیز فطرتاً آثار و جلوههای محبوب را دوست دارد. لذا هرچه محبت خدا در دل تشدید شود، محبت به مخلوقات او نیز در دل بیشتر میشود؛ خصوصاً محبت به گل سرسبد خلقت، که انسان است.
کار عشق و محبت به جایی میرسد که نه تنها همنوع خویش را دوست میدارد بلکه به حیوانات و طبیعت و… نیز به دیدهای دیگر نگاه میکند؛ به قول شاعر: به دریا بنگرم دریا تو بینم…
اگر محبت در وجود افرادِ جامعه نهادینه شود «نیکوکاری» در جامعه رشد میکند و معضلات و مشکلات اجتماعی جای خود را به فضایل و محاسن اجتماعی میدهند و اینگونه جامعهای پویا و مترقی خواهیم داشت و شاهد دنیایی زیبا خواهیم بود.
نیکوکاری مورد توجه همه ادیان، ملل و فرهنگها در طول تاریخ بوده و در آموزههای دین اسلام نیز بسیار به آن توجه و سفارش شده است.
نیکوکاری در زمینههای شخصی، اجتماعی، فرهنگی، معنوی و غیره بسیار کارآمد است که باعث شده نیکوکاران حقیقی را به طرف خود جذب کند و آثار ارزشمندی را به ثمر آورد.
در ادامه به «نیکوکاری و ضرورت آن در زندگی اجتماعی انسان» میپردازیم.
کار نیک از لحاظ عرف، منطق و شرع کاری خوشآیند است. اهمیت و مقام والایی در زمینهٔ مسئولیتهای اجتماعی دارد. نیکوکاری در قرآن یکی از اساسیترین ابزارهای تکاملی انسان بیان شده است و باعث میشود تا بشر که عنوان اشرف مخلوقات را دارد به مقامی برسد که درخور جایگاه انسانیت، بخشندگی و بزرگواری اوست.
به منظور ترغیب و تشویق بشر به کار نیک، پروردگار عالَم در آیات متعددی با بیان تأثیرات و نقش نیکوکاری در زندگی دنیوی و اخروی، انسان را به مسیر و شیوهٔ انجام کار نیک سوق میدهد.
خداوند به افراد ثروتمند میفرماید: در کمک و انفاق به خویشاوندان، مسافران و نیازمندان کوتاهی نکنند تا خداوند نیز در حق آنها آمرزش و احسان داشته باشد.
نیکوکاری منفعتی ماندگار و غنیمتی همیشگی است. اصل و مرکز همه کارهای نیک، کمک به دیگران است.
نیکوکاری، احسان و کمک کردن، در واقع جوابدادن به ندای خداست؛ پروردگاری که هیچ کاری را بیپاسخ نمیگذارد و چندین بار، وعدهٔ پاداشهای فراوان را به نیکوکاران داده است.
{وَأَنفِقُواْ فِي سَبِيلِ ٱللَّهِ وَلَا تُلۡقُواْ بِأَيۡدِيكُمۡ إِلَى ٱلتَّهۡلُكَةِ وَأَحۡسِنُوٓاْۚ إِنَّ ٱللَّهَ يُحِبُّ ٱلۡمُحۡسِنِينَ} «و (از مال خود) در راه خدا انفاق كنيد، و خود را به مهلكه و خطر نيندازيد، و کار نیک انجام دهيد كه خدا نيكوكاران را دوست دارد.
195 بقره
نیکوکاری، باعث استحکام رابطه دوستی و صمیمت میشود و به پر رنگ شدن علایق و وابستگیهای احساسی منجر میشود.
نیکوکاری در صورتهای گوناگونی خودش مانند خدمات عام المنفعه، اطعام، صدقه، قرض، محبت، توجه و رسیدگی به نیازمندان بیسرپرست و مستمندان و… انجامپذیر است.
با لطف خداوند و همت خیرین گرانقدر در ایران نیکوکاری رایج است که هم از لحاظ عبادی و نزدیکشدن به پروردگار و هم از نظر اوضاع اقتصادی فعلی، بسیار حائز اهمیت است.
امروزه در کل جهان اشخاص نیکوکار به شکل مستقل یا در قالب سازمانهای مردمنهاد «NGO» به کارهای خیریه و نیکوکاری مشغول شدهاند. برای این اشخاص ملیت، قبیله و نژاد معنایی ندارد. شرکتهای بزرگی مانند یونیسف، کمکهای انساندوستانه خود را به تمام نقاط دنیا میفرستند.
برای اهمیت کار نیک از لحاظ اجتماعی همین کافی است که بدانیم جامعه نیز برای استقرار و استحکام خود و برای ترقی و پویایی بیشتر به نیکوکاریِ همگانی مردم نیاز دارد.
آثار نیکوکاری بر زندگی فردی و اجتماعی
بهصورت تیتروار میتوان گفت:
فقرزدایی، رفع معضلات اجتماعی و مشکلات اقتصادی، فرهنگسازیِ درست، ترقی و پیشرفت جامعه، جلب رضایت پروردگار، ایمن در برابر بلایا، افزایش سلامت و تندرستی، ایجاد محبت و دوستی، بخشش گناهان و افزایش خیرات و برکات
نیکوکاری یکی از خصوصیات بزرگ انسانی است. افراد نیکوکار؛ مهربان و باشرافت هستند که توانستند در مقابل موانع نفسانی مانند حسادت و طمع، ایستادگی کنند و با فداکاری زمینهٔ همگرایی را در جامعه مهیا کنند.
در سالهای گذشته شاهد فعالیت مجموعههای خیریهای در ایران بودهایم که در میان آنها مؤسسهٔ خیریهٔ محسنین زاهدان (زیر نظر دارالعلوم مکی) از سال 1382 بهصورت رسمی فعالیت خود را در سیستان و بلوچستان آغاز کرده است که علاوه بر جمعآوری کمکهای مردمی و رسیدگی به نیازمندان و مشکلات اجتماعی، در حوادث غیرمترقبه مانند زلزله بم، پاکستان و کرمانشاه و سیل زاهدان و چابهار و گلستان و دیگر حوادث، با لطف خداوند و پشتوانه مردمی که داشته، فعالیتهای بزرگ و اثربخشی انجام داده است.
و همچنین در استان سیستان و بلوچستان، فعالیتهایی مانند؛ تحت پوشش قرار دادن بیش از سه هزار خانواده بیسرپرست و مستمند، آبرسانی، اطعام، راهاندازی کمپ ترک اعتیاد و… انجام داده است.
همه این کمکها و خدماترسانی با لطف خداوند و اعتماد و همکاری شما مردم عزیز با مؤسسهٔ خیریهٔ محسنین زاهدان ممکن شده است.
مجموعه مؤسسهٔ خیریهٔ محسنین زاهدان (زیر نظر دارالعلوم مکی) با کمک خداوند و حمایت شما مردم خیراندیش و خیرین گرانقدر در نظر دارد همهتن به خدماترسانی جامعه فارغ از هر رنگ و نژاد، مصروف و مشغول باشد از محرومترین استان، بسوی آبادانی سرزمینمان حرکت کردهایم و از شما هممیهنان گرامی صمیمانه درخواست داریم که با ما در این مسیر پرمهر همراه باشید.
دیدگاهتان را بنویسید